تمرکز اصلی پرتره نگاری بر ترسیم چهره و عناصر بیرونی آناتومی انسان است که به وسیله‌ی بافت پوست پوشیده شده. طیف بسیار وسیعی از رنگ‌ها را می‌توان جهت ترسیم این بافت و بازنمایی ویژگی‌های پوستی به کار گرفت. در مسیر پرتره نگاری و کسب تجربه در مورد نقاشی؛ هر بار به طیف جدیدی از رنگ‌ها حساسیت پیدا می‌کنیم.
ثبت این تجارب و استفاده از ابزار‌های فکری و شهودی این امکان را به ما می‌دهد تا شناخت عمیق‌تری نسبت به رنگ‌ها پیدا کرده و تجارب خود را به دیگران تا حد زیادی منتقل کنیم.
در برشی از کتاب « معرفی چند رنگ کاربردی در نقاشی پرتره » می خوانیم :
رنگ گچی خردلی
کد آر جی بی: ۶۳۲ ۶۶۰ ۶۶۶
این رنگ حسی از آستر های گچی رو تداعی میکنه. خیلی شبیه به برخی رنگ های مواد آرایشی ای هست که برای زیر سازی و پنهان کردن نقاط آسیب دیده یا اسکار ها مورد استفاده قرار میگیره. میشه ازش به عنوان لایه ی اول رنگ آمیزی پوست هم استفاده کرد.
اما در نهایت خودنمایی زیادی نداره و بیشتر شبیه ماده ای هست که مواد ظریف تر و خودنما تر میتونن با خیال راحت بهش بچسبن. دقیقا مثل گچی هست که روی دیوار قرار میگیره و میشه روی این گچ یک سری کاشی ها یا اشیای کوچک و درخشان رو چسبوند.
این رنگ آغاز گر خوبی هست و از طیف رنگی نارنجی مشتق شده. رنگ نارنجی حس نشاط و حرکت رو تداعی میکنه.
می تونه انسان رو ترغیب کنه تا ایده های ذهنیشو تبدیل به مفاهیمی ملموس و واقعی کنه. مفاهیم متافیزیکی رو به مفاهیم فیزیکی تبدیل می کنه و قوه ی خلاقه ی ما رو تحت پوشش قرار می گیره.