یک روز پس از اولین سالگرد حادثۀ ۱۱ سپتامبر، “بنیامین نتانیاهو” از رهبران رژیم صهیونیستی طی یک سخنرانی در “کمیتۀ اصلاحات کاخ سفید” از ایالات متحدۀ آمریکا دو موضوع درخواست می‌کند.

 اول: حمله به ایران  دوم: حمله به عراق

طرح نتانیاهو در حمله به ایران بر خلاف حمله به عراق، نه از نوع نظامی، که از نوع تلویزیونی است. نتانیاهو به صراحت از انقلابِ تلویزیونیِ مستهجن سخن می‌گوید. چند ماه بعد آمریکا با سر و صدای بسیار عراق را اشغال می‌کند. اما حمله به ایران در هاله ای از سکوت صورت می‌پذیرد.

اگر یک لیوان نوشیدنی به شما تعارف کنند و بگویند این نوشیدنی بسیار خوش مزه است؛ فقط مقداری سم در آن ریخته شده، آیا آن را می نوشید؟

اگر واقعا عطش داشته و خیلی زیاد تشنه باشید چطور؟

شاید در دلِ خود بگویید: این چه سوالی است؟... معلوم است... 

ما هر غذا یا هر نوشیدنی را نمی خوریم...

ما مراقب غذای خود هستیم که مریض نشویم...

ولی خیلی عجیب است... خیلی خیلی عجیب... ما مراقب خوراك خود هستیم تا جسمِ سالمی داشته باشیم...

امّا...

امّا مراقبِ چشمانِ خود نیستیم... مراقبِ چشمانی که هر چه ببیند بر روح و روحیه ما تاثیر می گذارند...

چشمانی که هر چه ببیند بر افکار و اعتقادات ما تاثیر می گذارند...

چشمانی که هر چه ببیند بر اعمال ماتاثیر می گذارد... چشمانی که...

و این واقعا عجیب است!!!